Aids of verworven immunodeficiëntiesyndroom (afgeleid van de Engelse naam acquired immune deficiency syndrome of acquired immunodeficiency syndrome) is een ziektebeeld dat wordt veroorzaakt door het retrovirus hiv.
Aan het eind van de jaren 70, begin jaren 80 stak er een tot dan onbekende ziekte de kop op in Amerika en even later in Europa. Kenmerkend aan de ziekte was dat de weerstand van de getroffen personen aangetast werd, dat negen van de tien patiënten homoseksueel waren en 98% man. Het leek een 'homoziekte', zoals veel kranten toen berichtten en daarom sprak men in eerste instantie over GRID (gay-related immuno deficiency). Later bleek deze aanduiding onjuist te zijn. In 1982 werd duidelijk dat ook gebruikers van verdovende middelen en lijders aan de bloederziekte hemofilie de ziekte konden krijgen. Deze laatsten kregen bloedtransfusies met bloed dat besmet bleek te zijn. De ziekte kreeg een naam al voordat de verwekker gevonden was: acquired immuno-deficiency syndrome (verworven immuundeficiëntiesyndroom), afgekort aids.

Goede informatie staat vaak mooi en uitvoerig beschreven op Wikipedia. Als de plaatjes goed zijn en/of de informatie ons inziens ook correct is, dan wordt in eerste instantie naar deze site verwezen. Niet bij elke site staan ook plaatjes, maar dan gaat het om een goede omschrijving van het begrip.

Seropositief betekent in het algemeen dat er in het serum van het bloed van iemand antistoffen zijn aangetoond tegen een bepaalde infectie. Dit betekent dat deze persoon in aanraking is geweest met de bacterie of het virus dat deze infectie veroorzaakt, en dat het afweersysteem hiertegen afweerstoffen heeft aangemaakt. Men kan seropositief zijn, wanneer een infectie aanwezig is, maar men is vaak ook nog seropositief wanneer een infectie reeds genezen is. Wanneer iemand geen antistoffen heeft, heet dit seronegatief. Wanneer iemand een infectie oploopt en daardoor afweerstoffen gaat aanmaken en van seronegatief seropositief wordt, heet dit seroconversie.
Meestal wordt met seropositief echter bedoeld, dat iemand antistoffen tegen hiv in het bloed heeft. Iemand die seropositief is, is dus drager van het virus en kan anderen ermee besmetten, maar heeft nog geen aids. Hij/zij ondervindt nog weinig of geen last van de infectie. Overdracht hiv Hiv houdt zich op in de lichaamsvloeistoffen van een geïnfecteerd persoon en heeft een toegangspoort nodig om het lichaam van de ander binnen te dringen. Sperma, bloed en etter bevatten veel hiv en zijn dus zeer besmettelijk. Moedermelk, voorvocht en vaginaal vocht bevatten slechts een beetje hiv en zijn dus minder besmettelijk, maar het risico op een infectie is zeker aanwezig. Baby's die geboren worden uit een seropositieve moeder, zijn soms al seropositief bij de geboorte. Wanneer zij dit niet zijn, lopen zij wel een groot risico om seropositief te worden wanneer zij borstvoeding krijgen. Speeksel, tranen, urine en zweet zijn niet besmettelijk. Hiv kan via de volgende toegangspoorten het lichaam binnenkomen en dus voor besmetting zorgen: via open wonden, de anus, het slijmvlies van de darm, het slijmvlies van de vagina, de eikel, de urinebuis, de keel, wondjes, blaasjes, zweertjes en aftjes. Deze zijn allemaal doorgankelijk voor het hiv. De intacte huid is dit daarentegen niet. Sperma, bloed of etter van een met hiv besmette persoon op de intacte huid leidt dus niet tot een besmetting, al is het wel zaak om de huid zo snel mogelijk schoon te wassen.

Goede informatie staat vaak mooi en uitvoerig beschreven op Wikipedia. Als de plaatjes goed zijn en/of de informatie ons inziens ook correct is, dan wordt in eerste instantie naar deze site verwezen. Niet bij elke site staan ook plaatjes, maar dan gaat het om een goede omschrijving van het begrip.

Veilig vrijen of veilige seks (in het Engels safe sex of safer sex genoemd) is een term die seksuele praktijken beschrijft die het risico op seksueel overdraagbare aandoeningen (soa's) verminderen. Wederzijdse trouw tussen partners die niet met een soa besmet zijn en seksuele onthouding elimineren het risico van soa's. Andere vormen van veilig vrijen verminderen dit risico. Deze begrippen is men voornamelijk gaan gebruiken sinds het uitbreken van de aidsepidemie in de jaren 1980 en de meeste aandacht heeft zich op het controleren van hiv geconcentreerd, het virus dat aids veroorzaakt. Dit virus kan echter ook door bloed-bloedcontact en gezamenlijk gebruik van injectienaalden overgedragen worden.

Goede informatie staat vaak mooi en uitvoerig beschreven op Wikipedia. Als de plaatjes goed zijn en/of de informatie ons inziens ook correct is, dan wordt in eerste instantie naar deze site verwezen. Niet bij elke site staan ook plaatjes, maar dan gaat het om een goede omschrijving van het begrip.

Een condoom is een anticonceptiemiddel in de vorm van een hoesje, dat wordt gebruikt om de penis van de man gedurende de geslachtsgemeenschap te omhullen met als doel: - het sperma op te vangen om de kans op zwangerschap te verkleinen - het fysiek contact tussen de penis en de andere partner te voorkomen als bescherming tegen seksueel overdraagbare aandoeningen (SOA) - de duur van de geslachtsgemeenschap te verlengen door middel van een verdovend middel (onder andere bij Performa condooms van Durex) - de geslachtsgemeenschap (of andere seksuele belevenissen) aangenamer te maken, denk aan condooms met diverse (soms exotische) smaken of aan condooms met stimulerende nopjes, ribbeltjes en/of haartjes Gewoonlijk wordt het condoom gemaakt van latex. Voor mensen met een latexallergie zijn er ook condooms van kunststof of (schapen)darm. Condooms vallen onder de medische hulpmiddelen.

Goede informatie staat vaak mooi en uitvoerig beschreven op Wikipedia. Als de plaatjes goed zijn en/of de informatie ons inziens ook correct is, dan wordt in eerste instantie naar deze site verwezen. Niet bij elke site staan ook plaatjes, maar dan gaat het om een goede omschrijving van het begrip.

Een vrouwencondoom is een voorbehoedsmiddel in de vorm van een plastic zakje gemaakt van kunststof, voorzien van twee soepele ringen van rubber. De kleinste ring wordt diep in de schede voor de baarmoedermond ingebracht, de grootste ring komt aan de buitenkant van de vulva te liggen met als doel: - het sperma op te vangen om de kans op zwangerschap te verkleinen - het fysiek contact tussen de vagina en de andere partner te voorkomen als bescherming tegen seksueel overdraagbare aandoeningen (SOA). Het vrouwencondoom kan een tijd voor de geslachtsgemeenschap ingebracht worden. Sommige mensen vinden het onprettig om met een condoom te vrijen, ongeacht of het een mannencondoom of vrouwencondoom is. Er is geen huid-op-huid contact, er zit iets tussen. Een vrouwencondoom wordt wegens krakerig bijgeluid onprettig gevonden en wordt daarom niet vaak gebruikt. Een andere reden dat het niet bevalt is dat na de ejaculatie het zaad naar buiten kan stromen, wat het intieme samenzijn kan verstoren. Op de gebruiksaanwijzing staat duidelijk uitgelegd hoe het vrouwencondoom gebruikt moet worden. Een condoom kan slechts één keer gebruikt worden.

Goede informatie staat vaak mooi en uitvoerig beschreven op Wikipedia. Als de plaatjes goed zijn en/of de informatie ons inziens ook correct is, dan wordt in eerste instantie naar deze site verwezen. Niet bij elke site staan ook plaatjes, maar dan gaat het om een goede omschrijving van het begrip.

De baarmoederhals of cervix (uteri) is een smaller, buisvormig gedeelte van de baarmoeder dat aan een kant in de vagina eindigt, aan de andere kant overgaat in het baarmoederlichaam (corpus uteri) met daarin de baarmoederholte (cavum uteri). De baarmoederholte is met endometrium bekleed, de baarmoederhals van binnen met cilinderepitheel. In de vagina heeft de baarmoederhals een opening, de baarmoedermond, het ostium externum. Het gedeelte van de cervix dat zichtbaar is via de schede wordt portio genoemd.

Goede informatie staat vaak mooi en uitvoerig beschreven op Wikipedia. Als de plaatjes goed zijn en/of de informatie ons inziens ook correct is, dan wordt in eerste instantie naar deze site verwezen. Niet bij elke site staan ook plaatjes, maar dan gaat het om een goede omschrijving van het begrip.

Het uitstrijkje is een simpele, doeltreffende en relatief goedkope manier om voorstadia van baarmoederhalskanker ofwel cervixcarcinoom te detecteren. Deze vorm van kanker wordt vrijwel altijd veroorzaakt door een humaan papillomavirus, een grote groep wratvirussen waarvan er enkele met baarmoederhalskanker zijn geassocieerd. In Nederland is daarom in de jaren 70 van de 20e eeuw begonnen met een grootschalig bevolkingsonderzoek, dat in Utrecht begon. Het principe is eenvoudig: van de overgangszone tussen cilindrisch en plaveiselcelepitheel in het endocervicale kanaal wordt met behulp van een spatel of met een cervix-brush (een bepaald type borsteltje) een monster genomen van het slijmvlies. De verkregen cellen worden met het borsteltje op een objectglas uitgesmeerd. Vervolgens wordt in het pathologisch-anatomisch laboratorium van een ziekenhuis of andere instelling het uitstrijkje verder bewerkt voor onderzoek.

Goede informatie staat vaak mooi en uitvoerig beschreven op Wikipedia. Als de plaatjes goed zijn en/of de informatie ons inziens ook correct is, dan wordt in eerste instantie naar deze site verwezen. Niet bij elke site staan ook plaatjes, maar dan gaat het om een goede omschrijving van het begrip.

Het humaan papillomavirus, ook wel HPV genoemd, is een soort van het genus papillomaviridae. Papillomavirussen kunnen abnormale celgroei van huid en slijmvliezen teweegbrengen en zijn de veroorzakers van wratten. HPV infectie kan ook de kans op het ontwikkelen van sommige vormen van kanker, zoals baarmoederhalskanker, verhogen. Sommige typen worden gezien als een seksueel overdraagbare aandoening (soa).HPV is de meest voorkomende soa, ongeveer 80% van alle mensen is besmet of is ooit besmet geweest met HPV. De meeste mensen hebben er geen last van en merken het ook niet, maar besmetten nog wel andere mensen. De HPV’s worden over het algemeen ingedeeld in twee soorten: de laag- en de hoog-risicogroep. De hoog-risicogroep is verantwoordelijk voor verschillende vormen van kanker. Elk jaar overlijden er wereldwijd een kwart miljoen vrouwen aan baarmoederhalskanker, waarvan ruim tweehonderd in Nederland.

Goede informatie staat vaak mooi en uitvoerig beschreven op Wikipedia. Als de plaatjes goed zijn en/of de informatie ons inziens ook correct is, dan wordt in eerste instantie naar deze site verwezen. Niet bij elke site staan ook plaatjes, maar dan gaat het om een goede omschrijving van het begrip.

Baarmoederhalskanker of cervixcarcinoom is een van de weinige vormen van kanker die in vrijwel alle gevallen veroorzaakt wordt door een virus, te weten HPV (Humaan papillomavirus). Er zijn meer dan 100 soorten van het virus. De types HPV 16 en HPV 18 veroorzaken 70% van de gevallen van baarmoederhalskanker.[1] Virussen worden normaal gesproken door het lichaam onschadelijk gemaakt. HPV is echter bijzonder goed aangepast aan zijn gastheer, de mens, waardoor hij minder snel wordt opgemerkt door het immuunsysteem. Wanneer hij niet wordt opgemerkt bestaat er (bij sommige HPV-typen) de kans dat het DNA wordt ingebouwd in de cel van de mens. Hierdoor worden er twee genen vooral beïnvloed: p53 gen en het pRb gen. Deze twee genen, tumorsuppressorgenen, onderdrukken normaal gesproken de celdeling. De aandoening ontstaat in de zgn. 'overgangszone' tussen het cilinderepitheel dat de binnenkant van het cervixkanaal bekleedt en het plaveiselepitheel dat de buitenkant van de cervix en de vaginawand bedekt. Voor er sprake is van een echte maligniteit is er een jarenlang stadium van premaligne veranderingen die kunnen worden opgespoord en relatief eenvoudig behandeld.

Goede informatie staat vaak mooi en uitvoerig beschreven op Wikipedia. Als de plaatjes goed zijn en/of de informatie ons inziens ook correct is, dan wordt in eerste instantie naar deze site verwezen. Niet bij elke site staan ook plaatjes, maar dan gaat het om een goede omschrijving van het begrip.

Prostaatkanker (Medisch: prostaatcarcinoom) is een vorm van kanker die in de prostaat begint. Signalen van prostaatkanker kunnen dezelfde zijn als die van een benigne prostaathyperplasie (BPH; vergrote prostaat), onder andere een verzwakte straal tijdens het urineren, 's nachts frequenter moeten plassen en onvermogen de urine lang op te houden.Plasklachten kunnen zowel bij een goedaardige prostaatvergroting als bij een prostaatcarcinoom passen. Echter, doordat prostaatcarcinomen vooral in het perifere gedeelte van de prostaat groeien (die gebieden van de prostaat die niet dicht bij de plasbuis zitten), zijn slechts in zo'n 4% van de gevallen plasklachten de ingangsklacht bij een prostaatcarcinoom. Verder kunnen er meer klachten optreden, afhankelijk van hoe ver gevorderd het carcinoom ten tijde van diagnosticeren is. Welke aard deze klachten hebben, ligt vooral aan de mogelijke uitzaaiingen (medisch: metastasering). Prostaatcarcinomen metastaseren niet vaak, maar het is mogelijk.

Goede informatie staat vaak mooi en uitvoerig beschreven op Wikipedia. Als de plaatjes goed zijn en/of de informatie ons inziens ook correct is, dan wordt in eerste instantie naar deze site verwezen. Niet bij elke site staan ook plaatjes, maar dan gaat het om een goede omschrijving van het begrip.