Prostatitis is een ontsteking aan de prostaatklier. Dit is een typische mannenkwaal. Prostatitis is een bekende klacht voor jonge en middelbare mannen, wanneer zij problemen met hun urinewegen hebben. Er worden verschillende soorten prostatitis onderscheiden, zoals chronische en acute prostatitis. Prostatitis kan gepaard gaan met koorts, koude rillingen en pijn in de genitaalstreek maar het kan ook asymptomatisch verlopen. Prostatitis wordt gediagnosticeerd door middel van urineonderzoek in het laboratorium. Bij prostatitis is ook het PSA verhoogd. De behandeling hangt af van de soort prostatitis en varieert van antibiotica tot helemaal niets.

Goede informatie staat vaak mooi en uitvoerig beschreven op Wikipedia. Als de plaatjes goed zijn en/of de informatie ons inziens ook correct is, dan wordt in eerste instantie naar deze site verwezen. Niet bij elke site staan ook plaatjes, maar dan gaat het om een goede omschrijving van het begrip.

Benigne prostaathyperplasie of 'BPH', ook bekend als benigne prostaathypertrofie, is een goedaardige vergroting van de prostaat door vermeerdering van cellen (zgn. hyperplasie), en het aanspannen van het glad spierweefsel van de prostaat. Deze twee componenten van BPH dragen er toe bij dat het plassen moeizaam gaat. De aanduiding BPH geeft aan dat er bepaalde specifieke histologische veranderingen te zien zijn. De patiënten hebben last van LUTS (Lower urinary tract symptoms), dat wil zeggen bepaalde klachten met betrekking tot het plassen.

Goede informatie staat vaak mooi en uitvoerig beschreven op Wikipedia. Als de plaatjes goed zijn en/of de informatie ons inziens ook correct is, dan wordt in eerste instantie naar deze site verwezen. Niet bij elke site staan ook plaatjes, maar dan gaat het om een goede omschrijving van het begrip.

Urethritis is een ontsteking van de plasbuis (urethra). Een ontsteking is niet per se hetzelfde als een infectie. De symptomen zijn jeuk, dysurie (pijn of een branderig gevoel bij het plassen) en een etterachtige afscheiding. Meestal zijn bacteriën de oorzaak, vooral gonococcen, chlamydia trachomatis of darmbacteriën als Escherichia coli. Bij de diagnose wordt urethritis door de arts ingedeeld als gonococcale urethritis (gonorrhoe) of niet-gonococcale urethritis (NGU), afhankelijk van de oorzaak. Niet-gonococcale urethritis, soms ook niet-specifieke urethritis (NSU) genoemd, kan naast een infectie ook andere oorzaken hebben.

Goede informatie staat vaak mooi en uitvoerig beschreven op Wikipedia. Als de plaatjes goed zijn en/of de informatie ons inziens ook correct is, dan wordt in eerste instantie naar deze site verwezen. Niet bij elke site staan ook plaatjes, maar dan gaat het om een goede omschrijving van het begrip.

Epididymo-orchitis is ontsteking van zowel de zaadbal (testis) als de bijbal (epididymis). Meestal door uitbreiding van een infectie met bacteriën die in de urinewegen zijn binnengedrongen. De testis doet overigens niet zo snel mee, meestal is er vooral sprake van epididymitis. Epididymitis is een meestal acuut of subacuut ontstane ontsteking van de bijbal (1). De bijbal of epididymis ligt tegen de achterzijde van de testis en heeft als functie opslag en uitrijping van spermatozoön. Van acute epidiymitis wordt in de literatuur gesproken bij een onbehandelde ziekteduur tot 6 weken. Acute epididymitis gaat vaak gepaard met een urethritis en een orchitis, en veel minder vaak met een prostatitis. De belangrijkste symptomen zijn eenzijdige scrotale pijn en zwelling. Begeleidende verschijnselen kunnen zijn pijn bij het plassen(meestal), koorts (70-80%), roodheid van de balzak (60%) en algemene malaise. Altijd, maar vooral bij jongeren, dient bij acute scrotale pijn een torsio testis te worden uitgesloten.

Goede informatie staat vaak mooi en uitvoerig beschreven op Wikipedia. Als de plaatjes goed zijn en/of de informatie ons inziens ook correct is, dan wordt in eerste instantie naar deze site verwezen. Niet bij elke site staan ook plaatjes, maar dan gaat het om een goede omschrijving van het begrip.

Torsio testis is een behoorlijk pijnlijke aandoening waarbij de zaadstreng naar de zaadbal is gedraaid (torsio betekent draaiing). Hierdoor wordt de bloedtoevoer naar de zaadbal afgekneld. De aandoening komt vooral voor bij mannen tussen 12 en 25 jaar en zelden of nooit bij beide teelballen tegelijk. De aandoening kan aangeboren zijn en ontstaat spontaan, maar kan ook worden veroorzaakt door inspanning. Mogelijke verschijnselen: - Hevige pijn die uitstraalt naar de rug/buik - Algemene misselijkheid - Braken - Koortsverschijnselen - Verdikking in de zaadbal, harde knobbel - Optillen van de zaadbal gaat gepaard met toename van de (hevige) pijn.
Behandeling van een torsio testis vindt plaats door middel van chirurgische correctie. Dit dient binnen zeer korte termijn, binnen enkele uren, na het ontstaan van de aandoening te gebeuren. Wanneer niet tijdig wordt ingegrepen, sterft de testikel af (binnen vijf à zes uur). In dit geval dient men de zaadbal te verwijderen.

Goede informatie staat vaak mooi en uitvoerig beschreven op Wikipedia. Als de plaatjes goed zijn en/of de informatie ons inziens ook correct is, dan wordt in eerste instantie naar deze site verwezen. Niet bij elke site staan ook plaatjes, maar dan gaat het om een goede omschrijving van het begrip.

De bijbal of epididymis is het orgaan dat bij de mens achter de teelbal (testis) in de balzak (scrotum) is gelegen. Het is een langwerpig orgaantje dat bestaat uit de afvoergangen die vanuit de teelbal komen. Hier verzamelen zich ook de rijpe spermacellen (spermatozoa) tot de eerstvolgende zaadlozing (ejaculatie). Het zaad blijft zo'n 4 a 6 weken in de bijbal zitten. De afsluiting van één epididymis, bijvoorbeeld door een ontsteking, kan zorgen voor verminderde vruchtbaarheid, aangezien er minder zaadcellen in het sperma zitten. Afsluiting van beide bijballen kan zorgen voor volledige steriliteit.

Goede informatie staat vaak mooi en uitvoerig beschreven op Wikipedia. Als de plaatjes goed zijn en/of de informatie ons inziens ook correct is, dan wordt in eerste instantie naar deze site verwezen. Niet bij elke site staan ook plaatjes, maar dan gaat het om een goede omschrijving van het begrip.

Cervicitis is een algemene term voor een ontsteking of infectie van de baarmoederhals. Bij cervixectropium, vaak foutief cervixerosie of portio-erosie genoemd, is de grens van het baarmoederslijmvlies verschoven naar de baarmoedermond. De cellen van het baarmoederslijmvlies zijn veel kwetsbaarder dan die van het vaginaslijmvlies en raken veel eerder ontstoken. Klachten bij baarmoederhalsontsteking: heldere, grijze of gele vaginale afscheiding; bloeding na geslachtsverkeer of tussen twee menstruaties in; brandend gevoel en jeuk rond de uitwendige geslachtsdelen. Ander infecties van de aangrenzende organen kunnen bijkomende klachten geven zoals veel en vaak pijnlijk urineren, buikpijn en rugpijn. Baarmoederhalsontsteking kan veroorzaakt worden door vaginale infectie, seksueel overdraagbare aandoeningen (SOA’s) en ontsteking van het kleine bekken. Scheurtjes of schrammen in de baarmoeder die bij de bevalling of een abortus ontstaan, kunnen ontsteken en cervicitis veroorzaken.

Goede informatie staat vaak mooi en uitvoerig beschreven op Wikipedia. Als de plaatjes goed zijn en/of de informatie ons inziens ook correct is, dan wordt in eerste instantie naar deze site verwezen. Niet bij elke site staan ook plaatjes, maar dan gaat het om een goede omschrijving van het begrip.

‘Pelvic inflammatory disease’ (PID): ontsteking in het kleine bekken ten gevolge van verspreiding van micro-organismen(in 60% van de gevallen een seksueel overdraagbaar micro-organisme) vanuit de vagina en de cervix naar het endometrium, de tubae en aangrenzende structuren. Een PID manifesteert zich doorgaans met een subacuut klachtenpatroon; pijn in de onderbuik is obligaat.Vrouwen met PID kunnen zich presenteren met een reeks van klachten, variërend van symptomen die passen bij een subklinische infectie tot en met verschijnselen van een ernstige, acute ontsteking in het kleine bekken. Het klassieke beeld van een PID is geleidelijk ontstane pijn in de onderbuik, soms met koorts. Daarnaast zijn er symptomen die wijzen op een infectie van de lagere tractus genitalis: fluor vaginalis, intermenstrueel bloedverlies, diepe dyspareunie en contactbloedingen. Bij onderzoek zijn er bij vaginaal toucher opdrukpijn en slingerpijn en gevoelige adnexen. Bij abdominaal onderzoek kunnen tekenen van peritoneale prikkeling gevonden worden.

Goede informatie staat vaak mooi en uitvoerig beschreven op Wikipedia. Als de plaatjes goed zijn en/of de informatie ons inziens ook correct is, dan wordt in eerste instantie naar deze site verwezen. Niet bij elke site staan ook plaatjes, maar dan gaat het om een goede omschrijving van het begrip.

Een rectaal toucher is het onderzoeken van het rectum (de anus en de endeldarm) van een patiënt door een arts. Deze medische handeling wordt uitgevoerd om verschillende redenen, bijvoorbeeld ter opsporing van rectumtumoren. Ook melaena en rectaal bloedverlies kan op deze wijze geobjectiveerd worden. Het rectaal toucher is onmisbaar bij het vaststellen van afwijkingen aan de prostaat. Enkel het posterior (achterste) deel van de klier is te voelen bij een rectaal toucher. In 70% van de prostaatkankergevallen zit het carcinoom in dit posteriore deel. Ook benigne prostaathyperplasie en prostatitis zijn op deze wijze te herkennen.

Goede informatie staat vaak mooi en uitvoerig beschreven op Wikipedia. Als de plaatjes goed zijn en/of de informatie ons inziens ook correct is, dan wordt in eerste instantie naar deze site verwezen. Niet bij elke site staan ook plaatjes, maar dan gaat het om een goede omschrijving van het begrip.

Vaginaal toucher is een onderdeel van het inwendig gynaecologisch onderzoek. De arts brengt de wijsvinger en de middelvinger, langs de achterwand van de vagina in. Met de andere hand voelt de arts op de buik. Om het inbrengen van de vingers te vergemakkelijken maakt de arts vaak gebruik van glijmiddel. Op deze manier kan de arts de baarmoeder en eierstokken onderzoeken (grootte, gevoeligheid, e.d.). Tijdens de zwangerschap wordt ook getoucheerd, om de "rijpheid" van de baarmoedermond (portio) te beoordelen. Hierbij wordt gelet op weekheid, stand (richting) en eventueel de mate van ontsluiting van de baarmoedermond. Gedurende de bevalling wordt naast de mate van ontsluiting, ook de stand van het foetale schedel beoordeeld.

Goede informatie staat vaak mooi en uitvoerig beschreven op Wikipedia. Als de plaatjes goed zijn en/of de informatie ons inziens ook correct is, dan wordt in eerste instantie naar deze site verwezen. Niet bij elke site staan ook plaatjes, maar dan gaat het om een goede omschrijving van het begrip.